आधा जीवन भुल्नकै लागि,
सयौं सम्झौता गर्न सिक्यौं।
अश्रुले चिउँडो भिजाउँदा,
सपनाका भारी बोकेर थकित भयौं।
पीडा भुल्न हजार खर्च गर्यौं,
तर भुलाइको अभिनयमा आफैं हरायौं।
र, बुढ्यौलीले ढोका ढक्ढक्याउँदा,
अर्को कथा सुरु हुन्छ।
अब सम्झनको लागि तिर्न थाल्छौं,
गुमेको बालापनलाई समात्न खोज्छौं।
भुलिसकेका अनुहार र क्षणहरू,
फेरि एकचोटि आफ्ना बनाउन चाहन्छौं।
तर के गर्ने?
जीवनको गणित सधैं उल्झिन्छ।
जब जवान थियौं,
भुल्नकै लागि परामर्शको आश्रय लियौं।
जब बूढा हुन्छौं,
त्यही सम्झन सक्नकै लागि खोजीमा लाग्छौं।
मनको यो रहर र संघर्ष,
सधैं असन्तोषकै आँधिमा घुम्छ।
त्यसैले, अहिले नै सुन सल्लाह:
मनलाई बुझ्न, स्वीकार्न र माया गर्न सिक,
किनकि बिर्सने र सम्झने मूल्य,
जीवनभरि तिर्नु पर्छ।
